بی شرح

جسارتی که دیر تیر شد و شاخک هایی که زود تیز شد!

دولت شهید رئیسی در ایستگاه اردیبهشت به پایانی ناگهانی رسید و ایام نوروز برخی زود تر از اسفند به پاییز و مهر رسید! دانشمندان و اندیشمندانی که سایه نشین روزهای پر افتخار و درخشان دولت روحانی بودند باز به هوای جا و مقام از زیر سقف عافیت طلبی و سکوت بیرون آمدند و تیر کلام و قلم را افسار گسیخته و لجام کشیده به میدان آوردند تا شاید از گعده و ضیافت پخش غنائم انتخابات صندلی ، پست و مقام و حتی چشم روشنی نیز به آنها برسد!

حتی تقوای کلام را از کلام و زبان افشارچی به بند جاه طلبی کشیدند و تمسک به ریسمانی کردند که از ابتدا به نصیحت خوب است بشنوند که این راه را که گرچه هزار بار آن را رفته و برگشته اید، همچنان ره به جایی که آرزویش را دارید، ندارد! بیخود در واپسین روزهای مجموعه نفرات دولت گذشته به طبلی نکوبید که نه اکنون و نه بعد ها صدایی ندارد!

اکنون که پاشنه های قیصر های سیاسی استان کشیده و گوشه های کلاه هایشان برق میزند ، باز چندان به آنچه آرزویش را دارید دل نبندید که پایان این داستان همانند فیلم های آقای فرهادی پایانی باز دارد که شما و دوستانتان همچنان در آخر داستان در حال دویدن برای رسیدن هستید و از وصال خبری نیست که نیست!!!

حماسه سازی و رکورد شکنی های برخی در خبرسازی و نامه نویسی و مدیریت فضای مجازی برای نیل به اهداف ، آنقدر به شوری رسیده است که زبان دوستان هم گعده نیز در حال فلج شدن است! دوستانی که زنبیل به دست در حال جمع کردن زنبیل اند و در صف اند برای دوران پسا افشارچی ؛ باید به این نکته واقف باشند که حکایت این حضرات همان حکایت ملانصرالدین و پخش آش نذری است!!!