اسفند سال جاری سال شاهد برگزاری انتخابات مجلس شورای اسلامی خواهیم بود. انتخاب وکلای ملت و میهمانان بهارستان تهران. میهمان هایی برای حضور در کاخ قانون گذاری ایران، خود را در آتش تبلیغاتی می اندازند که امیدوارند آخر گلستان شود و آنها راهی بهارستان شوند.
هر شهر و استانی به سبب جهت گیری های سیاسی کشور و سیاسیون محلی ، دار و شده دسته های انتخاباتی دارند که جالب است نکاتی ظریفی از آنها را باهم مرور کنیم. زنجان این استان همیشه سیاست زده که همیشه در قید بندهای سیاست باز هاست از جمله استان هایی است که دارو دسته های جالبی در سیاست و به خصوص در ایام انتخابات را دارد.طبق معمول عادت این ایام مدید صحنه سیاسی کشور ، دو جناح اصلی اصلاح طلب و اصولگرا ، استان ما نیز دو دسته را دارد و همین دو دسته انشعابات فراوانی هم دارند که همانند فرزندان یعقوب پیامبر در تعدد کثیر و در اقبال یوسف میانشان نیست. انتخابات دوره ی قبل جام در دستان اصولگرایان بود که به واسطه عملکرد ضعیف دولت منتسب به اصلاح طلبان مورد اقبال مردم قرار گرفت و پیروز میدان شد. اما همین اصولگرایان در میان خود به قدری ناهماهنگ بودند که حتی رای هم سویی برای معرفی کاندید منتخب به مردم نداشتند و مثل همیشه در آخر همه ثبت نام کردند و هیچ کس گردن به تصمیم جمع خم نکرد. از جمنا تا انقلابیون و جمع های مختلف آخر هفته ای هیچکدام نتوانست وحدتی را میان این طیف سیاسی به جود بیاورد و نهایتا در آخر حتی موجب رنجش خاطر و نوشتن شب نامه ها و بیانیه های مختلف نیز شد. حلقه مفقوده این جمع های سیاسی همان صداقتی است که مردم در انتخابات به دنبال آن هستند و دریغ که این اجتماعات سیاسی عاری از آن هستند. جمع هایی که نام های مقدس و انقلابی را به یدک میکشند و هنوز منفعت طلبی و طمع در آن ها نکته بارز منازعات داخلی است. جالب تر این جاست که این گروه های مختلف که همه حداقل در ظاهر بنام اصولگرایی فعالند اما در حقیقت اختلاف نظر و منازعات شأن به هم جناح های خودشان بیشتر از اصلاح طلبان است و حاضرند منتخب مردم اگر خودشان نباشند هم جناحی شأن نباشد و یک اصلاح طلب منتخب باشد. چیزی که این جمع ها بدنبال آن هستند منتخبی است که سراپا گوش و در خدمت تصمیمات این محفل ها باشد، در واقع فرد که استقلال فکری و ارادی داشته باشد چندان به اقبال آنها نزدیک نیست و مایل به حضور چنین فردی نیستند. در اردوگاه اصلاح طلبان ماجرا کمی پیچیده است، سالهاست اصلاح طلبان استان چندان سازمان دهی مناسبی ندارند چون گویا امید چندانی به تایید صلاحیت چهره هایشان از سوی شورای نگهبان نداشته و ندارند. از این جهت حضرات بیشتر در زیر پوست جریان ها و افراد مستقل به دنبال راه یافتن به بهارستان هستند که خب این اقبال گاه برایشان فراهم نیز شده ، اما آنقدر که عملکرد منتخبین دوره ی قبل مجلس با فساد و رانت خواری موجب تخریب وجه آنها شد، هنوز زخمی که این بی اعتمادی به اقبال آنها از سوی مردم زده التیام نیافته. هرچند عملکرد اقتصادی دولت فعلی دریچه امیدی برای این جناح در استان به شمار می رود تا با عنایت به آنچه پس از انتخابات ریاست جمهوری تا کنون در کشور اتفاق افتاده ، بلکه بتوانند راهی هموار برای کرسی های بهارستان بیابند. در زنجان زیاد نمیتوان به آنچه به آن کاندیدهای مستقل گفته میشود اعتنا کرد ، چون بیشتر این نفرات در سایه همان جناح های اصلی اند و این مستقل نامیدن تنها به خاطر محافظه کاری کاندید محترم است تا شاید اقبالش به خاطر عملکرد دو جناح در عرصه های مختلف ، کم نشود. با همه ی اینها بایست گفت اقبال و امید در این دوره از انتخابات نصیب کسانی که صحنه عملکردشان برای مردم روشن و آشکار باشد تا مردم با تمام سختی های این ایام برای انتخاب آنها به پای صندوق رای بروند.
