در شرایطی که جامعه ما با چالشهای پیچیده فرهنگی، اجتماعی و سیاسی روبهروست، رسانهها نقش کلیدی و بیبدیلی در ایجاد وفاق ملی ایفا میکنند. آنها دیگر صرفاً منعکسکننده اخبار نیستند؛ بلکه به کاتالیزور گفتوگوهای سازنده و پل ارتباطی میان اقشار مختلف تبدیل شدهاند تا از دل تنوع و تفاوتها، همدلی و اتحاد بسازند. محمد صادقی در این یادداشت به بررسی چگونگی نقشآفرینی رسانهها در ساختن پلی مستحکم برای وفاق ملی میپردازد.
🔹در دنیای امروز، رسانهها بیش از هر زمان دیگری به کانونی برای شکلدهی به افکار عمومی و ایجاد همبستگی ملی تبدیل شدهاند. رسانهها نه فقط وسیلهای برای اطلاعرسانی، بلکه ابزارهایی قدرتمند برای ساختن پلی از تفاهم، اعتماد و همبستگی بین اقشار و گروههای مختلف جامعهاند. در جامعهای که شکافهای فرهنگی، سیاسی و اجتماعی به سرعت گسترش مییابد، نقش رسانهها در ایجاد وفاق ملی نقشی حیاتی و غیرقابل انکار است.
🔹وفاق ملی به معنای وحدت و تفاهمی است که بر اساس احترام به تنوع دیدگاهها، فرهنگها و منافع مشترک شکل میگیرد؛ وحدتی که نه بر انکار تفاوتها بلکه بر پذیرش و همزیستی مسالمتآمیز آنها بنا شده است. رسانهها بهعنوان بازتابدهندگان واقعیتها و به ویژه در عصر فناوریهای نوین، میتوانند این تنوع را به فرصتی برای گفتوگوی سازنده و همافزایی تبدیل کنند.
🔹برای تحقق این هدف، رسانهها باید فراتر از بیان یک صدا عمل کنند و صدای متکثر جامعه را منعکس نمایند؛ باید بسترهایی را فراهم آورند که گفتوگوهای مسئلهمحور شکل گیرد، نگاههای انتقادی و تاریخی به موضوعات باز شود و در نهایت زمینه برای درک مشترک و یافتن راهکارهای جمعی فراهم گردد. این مهم جز با حفظ استقلال رسانهای، رعایت اصول حرفهای، پرهیز از جهتگیریهای سیاسی و احترام به آزادی بیان میسر نیست.
🔹در شرایط کنونی کشور ما، رسانهها میتوانند با تقویت صداقت در انتقال پیامها، ایجاد فضای باز و امن برای طرح دیدگاهها و تمرکز بر مسائل محوری جامعه، بهعنوان کاتالیزوری برای وفاق ملی عمل کنند. رسانههایی که به جای تفرقه، آگاهی و امید به جامعه تزریق میکنند، میتوانند پلی مطمئن باشند برای گذر از بحرانها و رسیدن به جامعهای همدل و متحد.
🔹بنده محمد صادقی بعنوان#خبرنگار ، معتقدم آینده رسانههای ما در گرو نگاه حرفهای و منصفانه به رسالت اجتماعیشان است. اگر رسانهها با تکیه بر واقعیتها و احترام به تنوع فرهنگی، نقش میانجیگر خود را به درستی ایفا کنند، بدون شک زمینه وفاق ملی مستحکمتر و جامعهای پایدارتر را رقم خواهند زد. این چشمانداز، نه تنها امکانپذیر است، بلکه ضروری و حیاتی برای پیشرفت و توسعه کشورمان است