چند هفته پیش چه کسی می‌توانست فکرش را هم کند که این روزها کشور در کش و قوس آمادگی برای انتخابات ریاست جمهوری باشد. آن سانحه تلخ و ناگوار که منجر به از دست دادن «شهیدان پرواز اردیبهشت» شد، کشور را در بهتی بزرگ و «مصیبتی سنگین» فرو برد و ناگزیر از برگزاری انتخابات زودهنگام ریاست جمهوری کرد تا جانشین شهید رئیسی از سوی مردم تعیین شود.
ملت در تشییع «رئیسی عزیز» و همراهانش سنگ تمام گذاشت و با حضور پرشور و میلیونی خود «در مقابل این حادثه تلخ حماسه آفرید.» زن و مرد و پیر و جوان در گوشه گوشه کشور نشان دادند که قدرشناس زحمات خالصانه مسئولین کشورند و به فرموده رهبر انقلاب: «مردم قدردان خدمتگزاران خودشان هستند؛ این را مسئولین ما بدانند، توجّه کنند. مسئولین خیال نکنند که اگر خدمتی کردند، این از یاد مردم خواهد رفت؛ نه، مردم می‌شناسند، میفهمند، قدردانند؛ این مشوّق خدمت است
مرور مناظرات انتخاباتی آیت الله رئیسی نشان می دهد ایشان به دنبال حقیقت در مناظره بودند و نه به دنبال برتری جویی لذا در مناظرات خود از شاخصه های و مولفه های مناظره حقیقت محور بهره برده اند که در این گفتار فقط به شاخصه اخلاق محوری پرداخته می شود.
الف. عدم توهین:
ایشان در مناظرات انتخاباتی خود حتی به اعتراف طرف مقابل مبادی به آداب بوند و هیچ گاه از ابزار توهین و تهمت و افتراء برای بیرون کردن حریف از میدان، بهره نبرند حتی برای مقابله به مثل.
ب. عدم بهره گیری از دروغ
ایشان در مقابل افرادی که با بی اخلاقی فکر می کردند با دروغ گفتن و توسل به مغالطه می توانند رای مردم را از او را بگیرند، از ابزار دروغ برای تخریب طرف مقابل بهره نبردند حتی در موردی که فردی گفت شما شش کلاس سواد دارید و با شش کلاس سواد، نمی توان کشور را اداره کرد.
ج. اجتناب از تحقیر و تمسخر طرف مقابل
شهید رئیسی هیچ گاه در مقابل طرف مقابل ابزار تحقیر و تمسخر بهره نبرد حتی در جایی که طرف مقابل با کنایه تند می گوید« آقای رئیسی سندرم پست بی قرار دارد! از دادستانی به آستان قدس و از آستان قدس به قوه قضائیه و دوباره از قوه قضائیه به ریاست جمهوری. چه تضمینی هست ریاست جمهوری را هم نیمه کارها برای سمت بالاتر رها کنید»
و امروز این افراد پاسخ گرفتند با انتخاب خداوند متعال، آیت الله رئیسی ریاست جمهوری را نیمه کاره رها کرد برای سمتی بالاتر بنام شهادت و شد «شهید جمهور»خوشا به سعادت او و همراهانش باد.
یا لیتنا کنا معهم فنفوز فوزا عظیما.
ساده اندیشی است اگر از حادثه شهادت هشتمین رئیس جمهور منتخب ملت ایران، شهید آیت‌الله سید ابراهیم رئیسی همچون شهادت سایر شهدا عبور نماییم و به دلالت‌ها و ابعاد عمیق آن نپردازیم. اگرچه او نیز همچون سایر شهدا، سرباز خالص ولایت و صاحب سجایای اخلاقی بسیاری در بالاترین مرتبه تحقق و عینیت بود، اما آنچه شهادت رجایی‌گونه‌ی او را برای ما ویژه می‌سازد، این است که او «منتخب» مردم بود.
🔹اما منتخب مردم بودن او چه دلالتی در فهم امروز ایران برای ما دارد؟
«یک کشور سیصد میلیونی، سیصد و خرده‌ای میلیون، خودشان را می‌کُشند، یک رئیس‌جمهور سر کار می‌آورند مثل ترامپ، که همه‌ی دنیا او را دیوانه دانستند؛ بعد او ساقط می‌شود یکی می‌آید مثل این… این دلیل انحطاط یک ملّت است.» این‌ها بیانات رهبر انقلاب در تحلیل نشانه‌های افول امریکاست. دلالتی بر افول نوع خاصی از انسان و جامعه. پدیده‌ای که در ۴۰۰ سال اخیر ظهور یافته، به مرور اوج گرفته و امروز حرکت او در شیب سقوط سرعت گرفته است. انتخاب آن‌ها، دلالتی بر به‌بند کشیده شدن اراده جمعی آن‌هاست و نشان قطعی از مسیر رو به پایان آن‌ها دارد.
اما قصه ملت ایران، قصه متفاوتی است.در نگاه بنیان‌گذاران انقلاب اسلامی، اراده جمعی ملت ایران تا جایی که رها از سلطه طاغوت باشد، در این مهم‌ترین انتخاب، خطا نمی‌کند. همانطور که حضرت امام (ره) فرمودند: «قهراً مردم وقتی آزاد هستند یک نفر صالح را انتخاب میکنند و آرای عمومی نمی‌شود خطا بکند. یکوقت یکی می‌خواهد یک کاری بکند اشتباه می‌کند، یکوقت یک مملکت سی میلیونی نمی‌شود اشتباه بکند.» اگر جایی نیز دچار لغزش عمومی در انتخاب شده‌اند، آن‌جا بوده است که پای‌شان در پایبندی به آرمان اصیل آزادی مطلق از ولایت طاغوت لغزیده است؛ ایشان معتقدند که در جامعه اسلامی اگر منتخب مردم دست از پا خطا گذاشت، همان ملتی که او را به صدر آورده بودند، او را پایین خواهند کشید و این مکانیزم ویژه ایست که *«گزینش مردمی» را با «معیار‌های اسلامی» هم‌طراز می‌کند.
رئیسی عزیز، «منتخب مردم» بود. نه فقط از آن‌جهت که ۱۸ میلیون رأی داشت. نه فقط از آن جهت که دیدیم، محبت این سید عزیز و دوست‌داشتنی، حتی در دل متفاوت‌ها جا داشت. نه فقط برای جمعیتی که زیر تابوت او، غوغایی در شهر به پا کرد. همه این‌ها به کنار… حتی آن پیرمرد و پیرزن روستایی که دیروز نمی‌دانست صندوق رای چیست و چه ربط و اثری به زندگی درویشی دارد، وقتی دید «آقای رئیس» به روستای او هم آمده و او هم برای آقای رئیس، جزئی از این جمهور به حساب می‌آید، همدلی خود را در استقبال از «آقای رئیس» با نذر کمترین داشته‌هایش به رخ کشید. او حتی منتخب آن‌ها بود. نباید از کنار این‌ها به سادگی گذشت.
رئیسی عزیز، چکیده و عصاره عمیق‌ترین لایه‌های هویتی مردم ایران است.* خون ابراهیم، «رَجَعُواْ إِلَی أَنفُسِهِم» ملت ایران بود. آنچه سابقاً پای تابوت شهید سلیمانی عزیز دیده‌ایم اما «یک عدّه‌ای سعی میکنند این یوم‌الله‌های حساس این روزها را به دست فراموشی بسپارند» این ایام‌الله به تعبیر رهبر انقلاب، «باطن» مردم ایران را نشان می‌دهد. امتی که چکیده و عصاره اراده او، بهترین گواه بر هویت اوست.
🔹 «وَکَذلِکَ جَعَلناکُم أُمَّهً وَسَطًا لِتَکونوا شُهَداءَ عَلَی النّاسِ وَیَکونَ الرَّسولُ عَلَیکُم شَهیدًا»
ملتی که عصاره انتخاب او، قله‌ی جمع جهاد روز و معنویت شب است. ملتی که چکیده انتخاب او، قله‌ی جمع سلیقه‌های متکثر با حفظ اصول واحد است. ملتی که چکیده اراده او، کف میدان مدیریت اما در قله‌ی معنویت است. ملتی که عصاره او شهید و شهادت است. ملتی که منتخب او، انتخاب خدا شد.
این ملت «جمهور شهید» است و بهترین گواه بر این مطلب، شهید جمهور، رئیسی عزیز.
طوبی لهم و حسن مآب
