ساختار مشکل دار اقتصاد ایران و دغدغه همیشگی برای حل مشکلات فضای کسب و کار و برآیند آن یعنی تولید ، در چند سال اخیر از مهمترین دغدغه های رهبری برای بهبود شاخص های اقتصادی است.
رهبری در سالهای متمادی پس از انقلاب و توسعه اقتصاد و صنعت کشور بار ها لزوم مشارکت مردم در اقتصاد را یادآوری کردند، اما تاکنون این مهم چندان به مرحله اجرا و عملیاتی موثر نرسیده است.
در سالهای اخیر و با توسعه زیرساخت ها و فعالیت های مختلف اقتصادی در کشور ، فضای تحمیلی که بر اثر تحریم ها به کشور و اقتصاد کشور تحمیل شده است باعث شده است که مشترکا مردم در اقتصاد و شاخص مهم آن یعنی تولید بیش از پیش در دسترس و با اهمیت باشد.
اما شاید مهمترین بخش از این سیاست اقتصادی در توان مشارکت دهی دولت است که بایست با اصلاح قوانین و مقررات مختلف بستر همراهی و همکاری مردم در تولید را فراهم آورد.
کشور در برهه ای حساس از نقطه ی تلاقی سیاست اقتصادی کاملا وابسته به نفت و اقتصاد در حال استقلال از درآمد های نفتی است، در این میان یکی از مهمترین کارهایی که میتواند سرعت این استقلال را بیشتر کند ورود مردم به چرخه تولید است.
اما سازوکار ورود مردم به این چرخه و چرخش مالی این مشارکت بایست به وجه کاملا علمی و کاربردی بررسی و طراحی یک سازگار سهل و البته با چهارچوب های مستحکم ، انجام بگیرد.
مشارکت دهی مردم در تولید و اقتصاد در بخش های مانند کشاورزی و صنایع تبدیلی با راه اندازی واحد های کوچک و استفاده از سرمایه گذاری گسترده مردم در راه اندازی واحد های کوچک و متوسط تولیدی با بازدهی مالی مثبت میتواند رشد شاخص های اقتصادی کشور را دربر داشته باشد.
